سرگیجه حقیقی و کاذب

فرق سرگیجه حقیقی با کاذب چیست؟
همیشه اختلال منییر زمینه ساز ایجاد سرگیجه نیست. در مواردی بعضی اختلال ها می تواند زمینه ساز بروز سرگیجه شود اما این سرگیجه ها با بعضی نشانه ها همراه است که باید به آن توجه کرد

:

– کاهش سطح هشیاری: اگر سرگیجه بیمار با اختلال در سطح هشیاری او همراه بوده و در شرایط بروز سرگیجه فرد سردرگمی غیرعادی نیز داشته باشد باید به شرایط بیمار نسبت به ابتلا به دیگر بیماری ها شک کرد.

– فاصله های نامنظم: از سوی دیگر اگر سرگیجه ناگهان بروز کرده و در فاصله های نامنظم یعنی هر چند ساعت یک بار نیز بروز کند، باید وضعیت بیمار از نظر ابتلا به بعضی بیماری ها بررسی شود.

– ناتوانی در حرکت: اگر بیمار با اختلال حرکتی و عدم تعادل شدید روبرو شود، باید بلافاصله به متخصص مراجعه کند.

– غش می کنیم: در گیجی سر فرد از احساس منگی و مواج بودن، سیاهی رفتن چشم، سبک شدن و احساس سینگینی در سر و سرگیجه شکایت دارد؛ بنابراین گیجی سر یک اصطلاح کلی است که سرگیجه و احساس سبکی سر را به همراه دارد. این حالت اغلب با دراز کشیدن بهتر شده و از بین می رود؛ البته در حالت شدید با احساس غش یا بیهوشی همراه است.

– یک خیال است: گاهی فرد دچار توهم حرکت می شود. به این معنی که بیمار احساس می کند خود یا محیط اطرافش در حال چرخیدن، کشیده شدن به یک سمت و نزدیک شدن اشیاء موجود در محیط به طرف خودش است. در سرگیجه بیمار فکر می کند خودش یا محیط او در حال حرکت است. این نوع سرگیجه های ناشی از بیماری نیست.
– خون نمی رسد: کم یا بد رسیدن خون به مغز
– سرماخوردگی: وقتی که سرماخوردگی به گوش سرایت می کند نیز سرگیجه ایجاد می شود.
– قلب می تپد: اضطراب و دلهره ای که به دنبال آن ضربان قلب افزایش پیدا می کند، می تواند با سرگیجه همراه باشد.
– اشتباه و فشار: بعضی حرکت های اشتباه و نادرست هم منجر به افت فشار خون می شوند؛ مانند بلند شدن ناگهانی صبح هنگام
اگر همراه سرگیجه، سبکی سر نیز دیده شود، نشانه چیست؟
این حالت یعنی سبکی سر احساس شناوری و ناپایداری می تواند در اثر عوامل زیادی مانند بیماری های گوش داخلی، کم خونی، آلودگی هوا، بیخوابی، استرس های روزمره، اختلال های بینایی، عفونت، حساسیت ایجاد شود. همچنین تمام بیماری های سیستماتیک مانند بیماری های کلیوی، ریوی و قلبی زمینه ساز ابتلا به سرگیجه همراه با سبکی سر است.